ROZDZIAŁ

Izolacja społeczna i samotność

TYTUŁ ĆWICZENIA

Mapa empatii

CEL(E)

·       Refleksja nad tym, w jaki sposób osoba doświadczająca samotności czuje, myśli, pragnie i postrzega świat.

·       Zidentyfikowanie możliwości i wyzwań, jakie może napotkać.

METODY

Zajęcia te najlepiej przeprowadzić online, ale można je równie łatwo zorganizować w formie bezpośredniej. Obejmują refleksję w niewielkich grupach, a następnie dyskusję z wykorzystaniem mapy empatii.

CZAS

25 min:

·       10 min: refleksja w parach

·       15 min: dyskusja grupowa

POTRZEBNE ZASOBY

·       Załącznik 3: Szablon narzędzia dla każdej grupy z danego kraju lub kontekstu

·       Długopisy i ołówki

INSTRUKCJE

1.     Rozdaj mapy empatii: daj każdej parze uczestników mapę empatii (wydrukowaną na papierze formatu A3). Najlepiej, by pary składały się z osób z różnych krajów lub środowisk, by zachęcić do bogatszej wymiany poglądów i doświadczeń.

2.     Pomyśl o konkretnej osobie: każda para powinna skupić się na konkretnej osobie starszej doświadczającej samotności, która posłuży jako temat ćwiczenia.

3.     Refleksja w parach:opierając się na swoich spostrzeżeniach i doświadczeniach, uczestnicy w parach zastanawiają się, jak wybrana starsza osoba może się czuć, co słyszy, co widzi i czego pragnie.

4.     Identyfikacja możliwości i wyzwań: uczestnicy powinni wspólnie sporządzić listę potencjalnych możliwości i mocnych stron danej osoby, które można wzmocnić, a także trudności lub wyzwań, przed którymi może ona stanąć.

5.     Prezentacja grupowa: po 10 minutach grupy ponownie się zbierają, by zaprezentować stworzone mapy empatii w ramach 15-minutowej dyskusji.

6.     Rola moderatora: moderator dokumentuje kluczowe wspólne tematy i istotne różnice między grupami, przedstawiając ogólny zarys wyników.

BIBLIOGRAFIA

Inicjatywa MOBI (2017), dostępna pod adresem: https://mobi-initiative.org/category/other-sources-of-relevant-information/

ROZDZIAŁ

Zapobieganie i interwencja

TYTUŁ ĆWICZENIA

Sygnalizowanie

CEL(E)

·       Zrozumienie procesu identyfikacji i zgłaszania sytuacji zagrożenia społecznego w krajach partnerskich.

·       Opracowanie wspólnych ram identyfikacji, zgłaszania i wspierania osób starszych z uwzględnieniem doświadczeń i najlepszych praktyk krajów partnerskich.

METODY

Ćwiczenie to najlepiej przeprowadzić online, ale można je równie łatwo zorganizować w formie bezpośredniej.

Wspólne opracowanie ustandaryzowanego procesu identyfikacji osób zagrożonych izolacją społeczną.

CZAS

1 h

·       25 min: dyskusja w niewielkich grupach

·       35 min: wspólne opracowanie procesu

POTRZEBNE ZASOBY

·       Załącznik 4: Szablon narzędzia dla każdej grupy z danego kraju lub kontekstu

·       Długopisy i ołówki

INSTRUKCJE

1.     Stworzenie grup: podziel uczestników na grupy według kraju lub kontekstu, w którym pracują. Każda grupa powinna składać się z 3–4 osób.

2.     Rozdanie szablonów: daj każdej grupie szablon, który posłuży jako podstawa do refleksji i dyskusji. Powinny one dotyczyć następujących kwestii:

a.     Identyfikacja i ocena: W jaki sposób identyfikuje się i ocenia osoby zagrożone izolacją społeczną? Jakie narzędzia i metody są stosowane? Którzy specjaliści są zaangażowani?

b.     Lokalne partnerstwa i dostępne usługi: Którzy lokalni partnerzy są zaangażowani w rozwiązywanie trudnych sytuacji i w jaki sposób przyczyniają się do zgłaszania osób potrzebujących pomocy do odpowiednich instytucji? Jak wygląda komunikacja między tymi partnerami? Jakie usługi lub programy istnieją w Twojej społeczności lokalnej, by wspierać uczestnictwo społeczne i interakcje? Jaką rolę odgrywa każdy partner/specjalista w tym procesie?

c.      Monitorowanie i działania następcze: W jaki sposób monitoruje się i obserwuje każdy przypadek? Którzy partnerzy/specjaliści są za to odpowiedzialni? Jak kończy się ten proces?

3.     Prezentacje grupowe: każda grupa przedstawia swoje ustalenia krok po kroku całej grupie.

4.     Wspólna praca: w oparciu o prezentacje grupowe uczestnicy wspólnie opracowują kompleksowy proces identyfikacji i zaspokajania potrzeb osób starszych zagrożonych izolacją społeczną.

5.     Rola moderatora: moderator powinien wspierać proces współtworzenia, naprowadzając grupę na konsensus. Musi również pomóc grupie zrozumieć złożoność różnych możliwych podejść, tworząc bezpieczne i otwarte środowisko do dzielenia się pomysłami i doświadczeniami.

BIBLIOGRAFIA

–