SCENKA 2 | ANGAŻOWANIE INTROWERTYCZNYCH UCZESTNIKÓW

Bohaterowie:

1. Albert (70 l.) – cichy, introwertyczny mężczyzna, który zawsze był powściągliwy w sytuacjach towarzyskich. Często czuje się niekomfortowo, dzieląc się swoimi przemyśleniami i emocjami, zwłaszcza w grupie. Albert ceni sobie głębokie, indywidualne relacje, ale ma trudności z otwarciem się w większym gronie lub podczas zorganizowanych zajęć. Woli słuchać niż aktywnie uczestniczyć.
2. Margaret (65 l.) – przyjazna i otwarta kobieta, która lubi kontakty towarzyskie i zachęca innych do otwierania się. Margaret zawsze stara się nawiązać kontakt z wszystkimi członkami grupy, często pełniąc rolę osoby przełamującej pierwsze lody i motywującej innych. Jest wspierająca, ale czasami nie zdaje sobie sprawy, że nie wszyscy czują się komfortowo w tak ekstrawertycznym otoczeniu.
3. Daniel (50 l.) – terapeuta moderujący sesję grupową. Daniel ma doświadczenie w zarządzaniu dynamiką grupy i zdaje sobie sprawę, że nie każdy czuje się swobodnie, dzieląc się przemyśleniami. Chce pomóc Albertowi poczuć się częścią grupy, nie naciskając go zbytnio, i stara się stworzyć wspierającą atmosferę, w której każdy może uczestniczyć we własnym tempie.
4. Nina (55 l.) – współczująca i wyrozumiała uczestniczka, która w przeszłości doświadczała podobnego uczucia nieśmiałości. Jest bardziej wyczulona na dyskomfort Alberta i stara się delikatnie zachęcić go do zabrania głosu, nie wywierając na nim presji. Nina wierzy w znaczenie cierpliwości i tworzenia bezpiecznej przestrzeni, w której każdy może wyrazić siebie.

Scenariusz:

W trakcie sesji poświęconej poprawie relacji międzyludzkich grupa dyskutuje o tym, jak nawiązuje kontakty z innymi i dzieli się osobistymi doświadczeniami. Podczas gdy pozostali uczestnicy angażują się w rozmowę, Albert przez większość czasu milczy, ograniczając się do krótkich komentarzy lub skinień głową w odpowiedzi na pytania. Czuje się nie na miejscu w większym gronie i ma trudności z włączeniem się do dyskusji. Zauważając milczenie Alberta, Margaret zachęca go do mówienia, myśląc, że być może Albert potrzebuje tylko niewielkiej zachęty. Jednak Albert staje się jeszcze bardziej powściągliwy, czując na sobie uwagę wszystkich, i jeszcze bardziej zamyka się w sobie. Co powinien zrobić moderator, by poradzić sobie z tą sytuacją?

Pytania do dyskusji dotyczącej SCENKI 2 | ANGAŻOWANIE INTROWERTYCZNYCH UCZESTNIKÓW:

• Jakie strategie zastosował Daniel, by stworzyć Albertowi komfortową przestrzeń do wypowiedzi? Czy były one skuteczne?
• Jak moderatorzy mogą zrównoważyć potrzebę zachęcania cichych uczestników do zabrania głosu bez wywierania na nich zbyt dużej presji? Jakie są potencjalne zagrożenia związane z wywieraniem presji na kogoś, by zabrał głos w grupie?
• Co można zrobić inaczej podczas przyszłych sesji, by zachęcić do udziału osoby szczególnie nieśmiałe lub powściągliwe?