Het FRIEND-programma voor ouderen is een blended learning-programma voor sociaal geïsoleerde ouderen die hun sociale vaardigheden willen (her)ontwikkelen, hun copingmechanismen willen verbeteren en nieuwe contacten willen leggen om hun sociale inclusie te bevorderen.
Uit het onderzoek van Stevens (2001) blijkt dat deelname aan het programma voor de ontwikkeling van sociale vaardigheden om nieuwe vriendschappen te sluiten effectief is, hoewel er beperkingen kunnen zijn wat betreft de reikwijdte van het effect. Voor het FRIEND-programma zijn de selectiecriteria echter breed en gaan ze verder dan die welke door Stevens zijn vastgesteld. Voor het FRIEND-programma kunnen ouderen van 65 jaar en ouder, ongeacht hun geslacht, die in de gemeenschap wonen, aan het programma deelnemen. De basisconditie van deze deelnemers hoeft niet een formele verwijzing te zijn vanwege “eenzaamheid” of “sociaal isolement”, hoewel wordt aangenomen dat het FRIEND-programma deze personen ten goede zou komen; bovendien zou FRIEND voorrang geven aan ouderen in kwetsbare omstandigheden, d.w.z. ouderen die met economische obstakels worden geconfronteerd of geen mogelijkheden voor levenslang leren hebben, en ouderen die het risico lopen op sociaal isolement.Desondanks heeft Stevens (2001) vastgesteld dat het bekendmaken van een dergelijk criterium ouderen (uit haar interventiestudie: oudere vrouwen) zou kunnen beletten om aan het programma deel te nemen. De nadruk ligt dan ook meer op het uitnodigen van ouderen om nieuwe contacten aan te knopen en eenzaamheid en sociaal isolement te voorkomen of te overwinnen, waarbij de interesse en motivatie van ouderen om nieuwe sociale contacten te verkennen de belangrijkste criteria zijn
